'vakantie'

Het is nu weekend en ook ik heb ‘vakantie’, het vrijwilligerswerk zit erop en het reizen gaat beginnen.
Afgelopen twee weken heb ik nog op de projecten Corason en Chaska Wasi gewerkt. Twee hele leuke projecten waar je lekker bezig kunt zijn en de kinderen het heel leuk vinden dat je er bent.

Bij Chaska Wasi hebben we de afgelopen keren telkens wat meegenomen om uit te delen: cake met versiering, gekleurd papier om kerstversiering van de knippen, wentelteefjes gebakken (kenden ze niet maar vonden ze heerlijk) en wit papier om op te tekenen. Vaak gebruikten ze namelijk papier waar al op getekend was om overheen te tekenen, maar dat is lang niet zo leuk natuurlijk. Nu hadden we ook plakband mee zodat we alle tekeningen aan de muur hebben gehangen. Het ziet er in ieder geval heel gezellig uit (ben benieuwd hoelang het blijft hangen).

Bij Corason stonden we laatst voor een dichte deur. Het regende en onweerde de hele dag al en Iris en ik zaten lekker op de bank tv te kijken. Pff, geen zin om naar buiten te moeten, maar we gaan toch. Dus wij eerst naar de bus en vervolgens nog dat stuk omhoog lopen. Het eerste deel van de straat is gelukkig asfalt, maar het tweede deel was een modderstroom geworden. Het was al een beetje apart dat we geen kinderen op straat zagen (die normaal gesproken altijd op je af komen rennen ‘hermanita, hermanita, vamos al club!’, je hand pakken en samen met je naar boven lopen) en ja hoor, toen we boven kwamen hing er een briefje op de deur: ‘Hoy no hay club’. Waren we dus voor niets gekomen. Wel een beetje raar dat we geen smsje of telefoontje hadden gekregen maar toen we het de volgende dag vroegen (toen was de club gelukkig wel open) bleek er een feest te zijn geweest in de buurt waar alle lokale mensen heen gingen.
We hebben ook gingerbread met de kinderen gebakken. Rook erg lekker, maar helaas mochten we er niets van proeven. Deze werden namelijk vrijdag versiert en dan mochten ze mee naar huis.
Eén jongetje, Alejandro (yep, ik heb Lady Gaga voor hem gezongen toen hij zijn naam zei maar dat vond hij een verschrikkelijk liedje (dat kwam waarschijnlijk ook doordat ik het zong)), vertelde ook dat hij, nu hij vakantie had, aan het werk was. Hij is zo iemand die in alle busjes de deur open en dicht doet en het geld aanneemt. Hij was 13 jaar oud en hielp al vanaf zijn zevende jaar mee om geld te verdienen. De 25 soles die hij per dag verdiende door van 6u ’s ochtends tot 10u ’s avonds te werken, gaf hij aan zijn ouders om eten van te kunnen kopen. Zijn vader werkte als taxichauffeur en zijn moeder deed het huishouden.

Afgelopen dinsdag zijn Iris en ik samen met Liz (een van de vaste vrijwilligers daar) naar een dorpje wat verder weg geweest. Dit was geen onderdeel van Corason maar we mochten wel mee om te kijken hoe het daar was. Het was natuurlijk nog armer dan de buitenwijken van Cusco, dus erg indrukwekkend om te zien. Normaal gesproken rij je daar doorheen (ook op de quad) en rennen de kinderen weg en verstoppen de ouders zich als ze weer een stelletje rijken toeristen met camera’s zien, maar nu kwamen ze juist naar ons toe. Van 9 tot ongeveer 11 uur waren we daar en hadden we spelletjes (UNO, springtouwen, blokjes, kleurplaten en een bal) meegenomen. Liz zat met de oudere kinderen UNO te spelen en Iris en ik hielden de jongere kinderen bezig. Eerst touwtje springen, toen het touw aan elkaar vast geknoopt dat je (ik ben de naam vergeten maar in Nederland ken je het ook maar is het een lang elastiek, waarbij twee mensen het om hun benen hebben en eentje in het midden staat en dan springt en er een liedje bij zingt) zo’n ding hebt. Eerst op de hoogte van onze enkels, toen tot je knieen en daarna op je heupen. Wel een beetje sneu, want die kinderen konden er op die hoogte beter onderdoor lopen dan eroverheen springen, maar ze vonden het zelf erg leuk.
Vervolgens zijn we het veld in gegaan en hebben we allemaal spelletjes gedaan. Ik vond het erg leuk om te doen (de twee uur vloog voorbij) en bijzonder om mee te maken hoe het ook kan.

Ik zou graag straks papa, mama, Paul, Nicolette en Hinke mee willen nemen op de dinsdagmorgen naar dat dorpje, maar helaas zijn bijna alle projecten gesloten omdat het kerstvakantie is voor twee weken. Chaska Wasi is natuurlijk wel open, en toen ik vroeg of ik mijn ouders mee mocht nemen (het zijn wel 5 extra mensen) was de reactie ‘Ja natuurlijk, dan wordt het een feestje!’. Dus dat komt vast en zeker goed.

Iris haar moeder is ook aangekomen afgelopen week. Zij woont bij Eddie dus het is wel leuk dat we daar nu ook vaker komen om haar op te halen of thuis te brengen (of om gewoon thee te drinken ’s avonds). De tweede dag dat ze hier was zijn we met z’n drieën naar de markt geweest aan het eind van Av del Sol. Een grote markt met bijna allemaal dezelfde dingen (je kunt er dus bijna nooit iets vinden) maar we hebben toch allemaal een leuke sjaal gekocht. Daarna zijn we uiteten gegaan en hebben we het meest op één na lekkerste nagerecht ooit gehad (het kan de cheesecake niet overtreffen): een heel groot stuk chocoladetaart die echt verrukkelijk was.

Ook zijn we naar een lama-farm geweest en een plaatst waar ze drie condors hadden. De condors zaten nu in een enorme kooi (vanaf de rotswanden tot de grond een net gespannen, dus heel wat anders dan de dierentuinen in Nederland) en zouden, zodra het kon, vrijgelaten worden. Condors zijn echt reusachtige beesten en de gids vertelde dat ze een spanwijdte tot wel 3 meter konden hebben. Ik heb er ook één geaaid (de gids hield zijn bek dicht) en de kop kon een temperatuur tot wel 40 graden hebben. Ook waren er twee poema’s die ze gered hadden uit een discotheek. Hier werden ze volgespoten met kalmeringsmiddelen en dan kon je voor 10 dollar met ze op de foto en ze aaien. Verschrikkelijk natuurlijk, en goed om te zien dat deze twee gered waren.

Bij de lama-farm kregen we een korte rondleiding waar van alles uitgelegd werd over verschillende soorten lama’s. Je had langharige, kortharige, alpaca’s, lama’s enz. We mochten ze voeren en op het moment dat de gids mij vertelde dat ik niet bang hoefde te zijn dat ze spuugden, want alleen de baby’s doen dat, spuugde er één naar hem. Nou goed, snel die bos bladeren geven en door naar het volgende hok. Daar werd het nog leuker.. je moest ertussen lopen. Echt iets voor mij, aangezien ze allemaal op je af kwamen stormen omdat jij vers eten in je hand had.
’s Avonds zijn we uiteten geweest in een klein restaurantje bij San Blas waar ze heerlijke kip curry hadden.

Het is nu, ondanks het slechtere weer, heel leuk om ’s avonds door de stad te lopen. Het Plaza lijkt net een disco met knipperende lichten, nepbeesten en een kerststalletje, maar het is wel erg gezellig. Elke restaurant heeft eigenlijk ook wel iets met kerst gedaan en vaak zijn dat de goedkope knipperlichten in het groen en rood. Ik ben erg benieuwd naar Kerstavond hier. We hebben bij Eddie lootjes getrokken en ik moet dus nog hard opzoek naar een cadeau, en ’s avonds gaan we daar eten. Iris en ik hebben bedacht dat wij wel voor het dessert willen zorgen (ijstaart), want als het eten dan weer zo iets typisch Peruaans is (koeienpoot of varken uit de oven) vinden we het nagerecht in ieder geval lekker. En de dag erna ga ik om 12.10u naar het vliegveld om papa en Nicolette op de halen en dan kan de vakantie echt beginnen!