Bijna twee maanden weg

Deze weken zal het stiller worden in huis. Eerst zaten we nogmet z'n zevenen, nu zijn alleen Joshua, Medy en ik over. Voor de rest is iedereen of verder aan het reizen, of naar een appartement. Ikzelf zou over twee weken naar een appartement gaan, maar nu kreeg ik te horen dat ik hier nog één week langer moet blijven. Opzich niet erg, want ik heb het hier erg naar mijn zin (en er is wifi!) maar na twee maanden ben ik er ook wel aan toe om lekker naar een appartement te gaan: niet meer vastzitten aan etenstijden of uberhaupt het eten ;) (overigens vind ik het eten hier wel lekker, vandaag weer: Rijst met patat en een sausje met ui, tomaat en vlees.)

Afgelopen zaterdag werd er een barbecue gehouden omdat en veel het huis verlieten, en Medy jarig was geweest vrijdag. 's Ochtends vroeg waren Eddie en Medy al naar de markt gegaan om vlees en ander eten in te slaan. Toen ik naar de keuken liep om te gaan ontbijten kreeg ik direct de vraag 'ben je ziek??'. Wat? Nee? Bleek het dat Medy iemand had horen overgeven en ze dacht toch echt dat het van mijn kant kwam.. Nou, gelukkig niet! Ik voelde me niet helemaal goed, maar ziek was ik zeker niet. Maar ik was één van de weinigen: Merel, Shefali, Iris en Sebastian lagen de hele dag op bed. 's Avonds kwamen Lilly, Mauritio en ikzelf daar ook bij :(. Waarschijnlijk was er vrijdag bij de lunch iets niet goed, of de taart (ei/ melk) overdatum, want anders was het wel heel toevallig dat juist iedereen uit het huis die dag ziek was geworden..

De dag na het parapenten, die maandag, waren we vrij van school. Overdag niet bijzonder veel gedaan, en 's avonds gingen we met de meisjes uit het huis uiteten. Eerst cheese cake (echt goddelijk bij The Cross Keys) (lekker zoet, warm, met een bolletje ijs, chocolade en een soort besjes erover. Ik zal eens een foto op internet zetten om jullie jaloers te maken ;)), en later naar een ander restaurantje.

Maandag hadden Iris en ik hardloop schoenen gekocht (sporten moet zeker gebeuren, anders kom ik als tientonner terug), en terwijl we door de poort liepen sprak Eddie ons aan. Hardlopen? Ja! Ik doe dat ook om de dag en dan kunnen we wel met z'n allen. Morgen om ietsjes voor zessen zal ik jullie wakker maken.
Hm, vooruit dan maar.

Om half zes stond er Eddie dus op onze deuren te bonzen. Terwijl wij nog half in slaap onze schoenen aan stonden te doen, stond hij al fanatiek rek en strek oefeningen te doen en touwtje te springen. We gingen weg voor een klein rondje: de straat rechtdoor, een trap op, rechtdoor, en naar beneden (globaal gezien). Nou, dit is heel wat vermoeiender dan dat ik in Nederland gewend was! Niet dat ik een fanatieke hardloopster was (integendeel), maar hier ben ik echt na 100 m al uitgeput.
Eddie wil dit volgens mij gaan volhouden want morgen word ik weer gewekt om tien voor zes, en dan zien we Iris om zes uur op San Blas. Vanaf hier weet Eddie vast ook wel weer een mooi rondje.

Donderdag was er weer een meeting van Enrique. Normaal gesproken komt hier de hele school op af, maar dit keer waren het alleen de mensen van Mijn Bestemming Peru. Erg gezellig dus. Met z'n negenen propten we ons in één taxi (vraag mij niet waarom, maar er zaten 3 in de kofferbak en ik lag languit over de benen van anderen op de achterbank) en reden we naar een plek wat er van de buitenkant uitziet als een Fastfood Restaurant, maar vanbinnen iets gezelliger is en waar de kip echt héérlijk smaakt. Alleen jammer dat de botten en allemaal onverklaarbare dingen er nog in zaten, maar daar begin ik ook aan de wennen.

Vrijdag na het vrijwilligerswerk gingen we naar een café waar voetbal werd gekeken: Bolivia tegen Peru, iets wat je hier zeker niet moet missen. Eerlijk gezegd heb ik na het doelpunt van Peru niet veel meer van de wedstrijd meegekregen omdat ik veel te benieuwd was naar wat iedereen voor plaatsen ging bezoeken tijdens hun reis. Wat trouwens wel opviel was dat er bijna niemand in het rood met wit was. Terwijl als er in Nederland een wedstrijd in een café wordt gekeken, iedereen toch wel iets oranjes bij zich heeft.

Daarna moesten Iris en ik nog naar school helaas, maar voor 's avonds stond er weer wat leuks op de planning. Nadat ik samen met Iris en Gerda gegeten had, gingen we naar school. Om negen uur zouden we namelijk naar een Karaoke Bar gaan!
Eerst was het niet zoveel aan, er werd alleen maar spaanse muziek gedraaid (waarschijnlijk de spaanse André Hazes). Maar toen onze groep op een gegeven moment aan de beurt was vond ik het echt hartstikke leuk. Lekker meezingen met oude nummers en lachen om de chagrijninge peruaanse gezichten omdat zij geen engelse nummers kennen.

Rond half één gingen we weg. Judith zou eerst uitstappen bij haar huis, en daarna zouden Iris en ik nog eventjes naar de Plaza omdat het Merel haar laatste avond in Cusco zou zijn. Dus wij hadden een taxi aangehouden, onderhandeld over de prijs (van 6 soles naar 4) en stapten in. Toen Judith was uitgestapt reed hij door naar de Plaza. Toen ik hem vijf sol overhandigde en wachtte tot ik één terug zou krijgen zei hij opeens 'het is acht sol in het totaal'. Wat? Nee! Dat hadden we niet afgesproken. Helaas ben ik nog niet in staat om in het spaans te discussieren (verder dan: 'Por qué tu no dices ocho soles? Tu dices cuatro no ocho. Yo quiero uno sol' kwamen we helaas niet. Oja en 'Nosotros somos turistas pero no somos tontas!!' en meer van dat soort zinnetjes in slecht spaans om onze frustratie te uiten, kwamen we niet). Die ene sol kon ik dus wel vergeten en kwaad (maar ook een beetje bang- hoe moet je op zo'n situatie reageren?) zijn we de taxi uit gesprongen en ergens naar binnen gerend. Als hij maar niet ons op zou staan wachten na afloop (voor die sneue 1 euro) of ons god mag weten waarheen zou brengen als we hem weer eens zouden treffen. Gelukkig vonden we rond 2 uur een andere taxi en zijn we met hem naar huis gereden.

Gisteravond ben ik bij Iris in het appartement wezen kijken. Echt zo leuk! Ik kijk er naar uit om er te mogen wonen straks. Het is echt een klein huisje, met 2 slaapkamers, een badkamer, woonkamer en keuken. Het uitzicht is prachtig (naar het huisje toelopen dus iets minder aangezien je een stuk moet klimmen) en er is ook een terrasje bij.
's Avonds ben ik (voor het eerst) alleen in de taxi naar huis gereden (nadat ik Iris het nummerbord had laten onthouden voor áls er iets zou gebeuren onderweg ;)) en na nog een een stukje in m'n boek te hebben gelezen, gaan slapen.

Ik stop zo trouwens ook want ik moet nog naar school. Aan de ene kant vind ik het jammer dat ik na deze week klaar met ben school, omdat ik weet dat ik dan minder spaans zal spreken, maar ik vind het ook wel een leuk vooruitizcht om 's middags vrij te hebben!
Kan ik eindelijk een boleto turistico gaan kopen en alle bijzondere gebouwen en ruïnes in en om Cusco zien!