Familia cusqueña

Afgelopen vrijdag heb ik (eindelijk) lomo saltado leren maken. Dit is een typisch peruaans gerecht en erg lekker. Kort beschreven ziet het bord er als volgt uit: patat (en niet uit de friteuse maar aardappels in reepjes gesneden en gebakken in vet in een gewone pan) als een jenga torentje opgestapeld en daarnaast een sausachtig iets bestaande uit tomaat, ui, peterselie en heerlijk mals vlees (als je het goed doet. In dit geval, uit pure noodzaak, moesten wij het met platgeslagen, redelijk taai biefstuk doen). En als je wilt kan je koriander toevoegen, maar dat is niet mijn favoriet. We kregen weer kookles van Rebeca dus dat was erg gezellig.
Geen spijt ervan dat we onze les hiervoor hadden verplaatst naar maandag.

Maandag heb ik mijn certificaat gekregen en nu ben ik dus officieel schoolloos-tegen-beter-weten-in. Tegen beter weten in omdat ik eindelijk mijn spaans wil blijven verbeteren. Maar ik heb genoeg stof gekregen om mee te kunnen oefenen. We hebben zelfs (boven ons niveau) de condicional geleerd: "Por qué se fue Suzanne? No sé, tal vez creyó que comería cuy." Waarom is Suzanne weg gegaan? Geen idee, misschien omdat zij dacht dat er cavia werd gegeten. Of "Sería posible hacer clase el lunes?". Zou het misschien mogelijk zijn om maandag de les te volgen? En als je al helemaal beleefd wilt zijn aan tafel zeg je niet "Pasa la ensalada, por favor", maar "Podría pasarme la ensalada, por favor".

Goed, genoeg moeilijk spaans. Ik vind het nu eerst al lastig genoeg om de goede verleden tijd in de goede vorm te gebruiken :).

Afgelopen zaterdag ben ik 's middags samen met Medy en Iris naar de stad gegaan, en met een starbucks koffie in de hand zijn we op de trap bij het Plaza gaan zitten om te kijken naar (weer) een optocht. Er werd een Maria Beeld rondgedragen door zwaar vermoeide, zwetende en chagrijnigkijkende mannen (ze liepen ook wel in pak op een bloedhete dag) en er waren traditioneel geklede mensen die aan het dansen waren op muziek. Toen het afgelopen was bleven wij nog even zitten genieten van het zonnetje. En zoals wij van het zonnetje zaten te genieten, zaten er vieze mannetjes van ons te genieten denk ik :(. Toen we namelijk eens opkeken uit ons gesprek stond er een man ongegeneerd (!!) met zijn camera foto's van ons te maken. En later ook nog een man met z'n iPod. En toen wij dit doorhadden en hem aankeken dacht hij volgens mij 'mooi, nu grijp ik m'n kans en kan ik óók ongegeneerd goed ervoor gaan staan'. Nou, ik heb me nog nooit zo bekeken gevoeld.
Maar aan de andere kant, ik sta zelf ook foto´s te maken van Peruanen of met leuke kindjes, of in aparte kleding. Waarschijnlijk net zo ´onopvallend´ als die mensen bij ons.

In het begin dat ik hier kwam stond ik een keer met Iris op het Plaza te wachten,´s avonds bij de fontein. En toen kwam er een hele familie naar ons toe: zowel oude als jonge mensen wilden met ons op de foto! Niet helemaal goed snik dachten wij toen.

's Avonds zijn Iris en ik bij Gerda langs gegaan en heb ik voor het eerst zelf gekook: pannenkoeken, erg ingewikkeld dus ;). Met harina, huevos en leche en klaar is kees. De pannenkoeken waren lekker maar we hadden veel te veel gemaakt. Achja, zoals dat hier hoort, heeft Gerda het bewaard en (als het goed is) de volgende ochtend bij het ontbijt gegeten.

Zondag hadden we een peruaanse familie dag. Samen met Eddie, Lily, Mauritio, Sebastiaan, Teresa, Medy en Iris zou ik vroeg vertrekken naar Pisac. Maar dit ging, zoals eigenlijk wel te verwachten, weer anders dan gepland. Het ontbijt zou vanaf acht uur klaar staan, en negen uur zouden we vertrekken. Maar toen ik om half negen naar de keuken liep vond ik alleen een hongerige Medy.. waar was iedereen?! Om negen uur kwam Eddie naar beneden (excuus: slecht geslapen door z'n rug en verslapen) om brood te kopen en uiteindelijk gingen we rond half elf weg. Maar niet voordat we en fruit hadden meegenomen, en langs het tankstation waren gereden om de banden op te pompen (thank god). We zaten met z'n achten in een 9pers auto, zonder airco en de ramen konden alleen voor open. Was een heerlijk ritje, slingerend door de bergen.

Aangekomen in Pisac gingen we eerst over de markt lopen, waar we een armbandje hebben gekocht en belachelijke hoeden hebben gepast. Daarna gingen we terug naar de auto en hebben we, zoals we dat in Frankrijk ook altijd deden, fruit gegeten rondom de auto. Kofferbak open, deuren open en appels en mandarijnen eten. Daarna reden we door naar het zwembad. Yes, eindelijk!! Ik baal eigenlijk wel dat een badpak zo onflatteus is, want het zwemt zoveel beter dan een bikini! Maargoed, helaas niet eens gebruikt :( Want toen we aan kwamen rijden was er geen eens plek om te parkeren, en het zwembad zou al helemaal vol liggen. Dus we zijn doorgereden naar (volgens mij) Calca om te lunchen. Daarna zijn we een ijsje wezen kopen, is Medy in de fontein gesprongen, en zijn we daarna (moe maar voldaan) weer naar huis gereden.

Ik vond het een erg leuke dag en een goede manier om de familie beter te leren kennen. Op de terugweg op de boxjes van Medy (met toestemming) keihard Nederlandse muziek gedraaid: Volumia, Marco Borsato en de Jeugd van Tegenwoordig bleven niet ongehoord. De andere helft van de rit was de spaanse Merco te horen, dus we moesten er maar even van genieten.

Maandag avond ben ik met Medy, Lies en Mikkel mee geweest 's avonds wat drinken. Lies is een meisje uit België en Mikkel een jongen uit Denemarken. Hij noemt zichzelf trouwens Sebastiaan omdat Mikkel hier toch wel erg ingewikkeld uit te spreken is. We hebben eerst Picarones gegeten (voor 30 eurocent heb je een soort gefrituurde donut dat smaakt naar oliebollen/wafels met stroop ervoor) en daarna zijn we nog wat gaan drinken in een restaurantje. Gezellig, en leuk om ook hen beter te leren kennen.

Vanochtend weer vrijwilligerswerk gedaan. Er was vandaag iets bijzonders aan de hand: er kwam iemand langs van de peruaanse jeugd gezondheidszorg en bijna alle ouders waren aanwezig. Alle kinderen werden onderzocht en er werd vertelt dat je goed tanden moest poetsen. Hiervoor heeft die vrouw ongeveer 20 minuten nodig gehad, dus blijkbaar is dat hier niet vanzelfsprekend. Op het kinderdagverblijf poetsen de kinderen trouwens ook nooit hun tanden.. terwijl ze komen vóór en ontbijt en weggaan ná de lunch. Alleen 's avonds dus?
Het is ook zo sneu dat sommige kinderen echt niet wakker kunnen blijven tijdens het eten. Ik vraag me dan af wat ze de avond ervoor hebben gedaan. Want er zijn een paar kinderen waarbij het steeds voorkomt: ookal schud je ze door elkaar, plens je koud water in hun gezicht, laat je ze lopen en staand eten, ze zijn niet wakker te krijgen. Ik hoop niet dat ze 's avonds op straat snoep staan te verkopen (zoals je sommige kinderen ziet), want dat zou echt zo sneu zijn.

Wat overigens wel grappig was, afgelopen zaterdag tijdens de optocht werd ik herkend door één van de vaders. Hij wil altijd enthousiast kletsen over zijn dochtertje, Grisel volgens mij, en is ook wel een aardige man. Ik kan me moeilijk voorstellen dat deze ouders, die ik op het kinderdagverblijf ontmoet, het echt zwaar hebben thuis. Ze zijn namelijk wel altijd opgewekt en vrolijk, erg knap.

Vanmiddag zou ik eigenlijk met Iris en Enrique langs verschillende projecten voor de laatste weken vrijwilligerswerk, maar Enrique liet (weer) eens niets van zich horen. Ben benieuwd naar zijn excuus.. Maargoed, over twee weken ben ik klaar op dit project en ga ik iets anders doen. Ben erg benieuwd. Er zijn verschillende projecten: een bibliotheek voor kinderen om huiswerk te maken, werken met gehandicapten, werken met kinderen uit arme/ moeilijke gezinnen of werken in een revalidatie centrum. Voor ik definitief kies (of een combinatie wil maken), wil ik graag de verschillende projecten bezoeken om een beeld te vormen van het werk dat ik moet doen. Ik wil namelijk me niet 'nutteloos' voelen, zoals ik op dit project soms wel heb. De kinderen vermaken zich namelijk ook met elkaar, en er zijn iedere dag andere ouders die verplicht een paar uur moeten helpen. Wel goed voor als er geen vrijwilligers zijn, maar als wij er wel zijn is het een beetje overbodig.

Morgen ga ik naar de molino om een hard schijf te kopen om m'n kaartjes op te legen, en daarna met Medy en Gerda eten koken bij Iris. De dag erna is het alweer de laatste dag van Renske en Gerda en gaan we met wat mensen uiteten.
De maandag erop vertrekken Iris en ik met twee onbekende duitse jongens (komen ook met mijn bestemming peru) en een gids naar de jungle voor vijf dagen. Erg veel zin in, maar toen ik in de beschrijving las dat er veel insecten zouden zijn, vond ik dat wel wat minder. Maar zo is de natuur helaas ;). Ik heb trouwens de laatste tijd best veel insecten zelf gedood (met als resultaat dat er soms wat schoenafdrukken op de muur staan. Soms is mijn ballerina namelijk niet dik genoeg en heb ik groffer geschut nodig: mijn wandelschoenen.), alleen maandag een enge tor niet. Toen was Medy mijn reddende engel :). We zullen zien hoe die tocht gaat worden. Vervelen hoef ik me de komende dagen/ weken dus niet: viva Peru!

(foto's op facebook: uploaden duurt op deze site verschikkelijk lang!)